25 września 2015- 6 stycznia 2016.
Ludzie wyszli z lasu. Zeszli z drzewa, połączyli się w plemię, zapolowali, rozpalili ogień. Później ścięli drzewo, pocięli je na deski i zbudowali dom, by ukryć się w nim przed niebezpieczeństwami z zewnątrz.
Kiedy zapanowaliśmy nad przyrodą, zajęliśmy się zagrożeniami płynącymi z wewnątrz, ograniczyliśmy swoje popędy, ustanowiliśmy rozmaite normy. Od tej pory towarzyszył nam konflikt, w którym ład naturalny ściera się z porządkiem, który narzuciliśmy sobie sami.
Wynika z tego pewne ryzyko. „Ład, jaki natura raczyła ustanowić we wszechświecie, idzie zawsze własnym torem; jedno da się powiedzieć: czego natura nie może wydobyć z naszego rozumu, wydobywa z naszego szaleństwa"
Przyroda ma w sobie niepokojący urok. Na równi z siłą i witalnością reprezentuje chorobę i śmierć. Przypomina o biologicznym aspekcie ludzkiego istnienia, nad którym nie sprawujemy pełnej kontroli.
Las w kulturze symbolizuje ludzką podświadomość. Gęsty i ciemny, mieści wszystko co nie należy do rzeczywistości światła i rozumu. Linia drzew wyznacza granicę, za którą nie obowiązują nasze prawa. Bojąc się ją przekroczyć, chowamy się w domu. Lecz gdy natura się o nas upomni, las podejdzie do okna.
Julia Cybis
Julia Cybis
Urodziła się w 1985 roku w Warszawie. Studiowała na Wydziale Malarstwa warszawskiej ASP oraz w École Supérieure des Beaux-Arts d'Angers. W 2009 roku uzyskała dyplom z wyróżnieniem oraz wyróżnienie za aneks z malarstwa ściennego. Jej prace znajdują się w kolekcjach prywatnych w Polsce i za granicą. Mieszka i pracuje w Warszawie.